Wydawca treści
PROJEKTY I FUNDUSZE
Na terenie Nadleśnictwa Olsztyn w ramach projektu "Zwiększanie możliwości retencyjnych oraz przeciwdziałanie powodzi i suszy w ekosystemach leśnych na terenach nizinnych" zrealizowano przedsięwzięcie pn. "Mała retencja Dąbrówka". Działanie to współfinansowane jest przez Unię Europejską ze środków Funduszu Spójności Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.
Projekt Małej Retencji Nizinnej ma na celu retencję wód powierzchniowo-gruntowych na obszarach administrowanych przez PGL Lasy Państwowe, w obrębie zlewni cieków, przy jednoczesnym zachowaniu i wspieraniu rozwoju krajobrazu naturalnego. Główne założenia to wspieranie pro-środowiskowych metod retencjonowania wody w lasach między innymi poprzez zahamowanie odpływu wód powierzchniowych, w tym: zwiększenie wykorzystania zasobów wodnych poprzez adaptację istniejących systemów melioracyjnych do pełnienia funkcji retencyjnych, budowa zbiorników małej retencji, spowolnianie obiegu wody w zlewniach za pomocą progów, bystrotoków, urządzeń piętrzących na ciekach, renaturyzacja mokradeł. Projekt jest realizowany na terenie 178 nadleśnictw w ramach ok. 400 gmin i obejmuje budowę ponad 3300 obiektów, które łącznie retencjonują 31 mln m3.
Jego celem jest likwidacja w lasach nizinnych skutków pogorszenia naturalnych stosunków wodnych, które spowodowały lub powodują zmiany w reżimie hydrologicznym całej zlewni.
Jest to pierwsze w Europie, realizowane na tak wielką skalę, przedsięwzięcie związane z małą retencją w lasach, który zostało bardzo wysoko oceniony przez unijnych ekspertów ds. oceny projektów.
Faza projektowa (2010)
Stworzenia kompleksu retencyjnego na terenie Leśnictwa Dąbrówka położonego w gminie Dywity poprzez wykonanie systemu regulowanego odpływu na istniejących obiektach wodno-melioracyjnych melioracji szczegółowych tj. rowach i przepustach oraz odtworzenie naturalnych rozlewisk i związanych z nimi ekosystemów obszarów wodno-błotnych.
Faza budowy (2011-2012)
W zakresie technicznym przedsięwzięcie objęło:
· pogłębienie naturalnych rozlewisk w formie sieci 2-4 arowych kopanych oczek wodnych o głębokości 0,5-0,95 m, rozmieszczonych nieregularnie na obszarze rozlewisk,
· przebudowę przepustów przeprowadzających wodę do rozlewisk i między rozlewiskami, remonty rowów miedzy przepustami a rozlewiskami, przygotowanie czasz zbiorników,
· przebudowę istniejących starych przepustów rurowych na przepusty piętrzące o regulowanym poziomie piętrzenia (zastawki),
· budowę sieci kaskad (kamiennych) na istniejących rowach melioracji szczegółowych
W ramach przedsięwzięcia powstała sieć urządzeń melioracyjnych (zastawek, rowów, kaskad, zbiorników) powodujących spowolnienie odpływu wód opadowych. Urządzenia te bazują na istniejących obiektach wodno-melioracyjnych melioracji szczegółowych. Dzięki ich powstaniu odtworzono liczne istniejące w przeszłości naturalne rozlewiska zasilane wodą gruntowo-opadową. Powstanie takiego systemu przyczynia się do sukcesywnego przywrócenia ekosystemów wodno-błotnych w miejscu ich pierwotnego występowania.
W ramach realizacji operacji wybudowano 3 obiekty:
I. obiekt nr 07-05-02-01 – zbiornik retencyjny
· Lokalizacja administracyjna:
powiat olsztyński, gmina Dywity, obręb Różnowo, Spręcowo
Zakres wykonanych robót:
A. Przebudowa przepustu (rozbiórka istniejącego i budowa nowego z zastawkami) piętrzącego wodę w naturalnym zgłębieniu terenu i powodującego jej, zbliżone do naturalnego, gromadzenie.
Efekt ekologiczny w postaci maksymalnej możliwej do retencjonowania wody – 8941 m3
II. obiekt nr 07-05-02-02 – system regulowanego odpływu
· Lokalizacja administracyjna:
powiat olsztyński, gmina Dywity, obręb Rozgity
Zakres wykonanych robót:
A. Przebudowa przepustu (rozbiórka istniejącego i budowa nowego z piętrzeniem).
B. Remont rowów na łącznej długości 729,1 m (odmulenie dna i skarp, umocnienie stopy skarpy faszyną, pasem darniny i obsiewem mieszanką traw).
C. Budowa 4 kaskady przelewów spowalniających odpływ wody (narzuty kamienne na geowłókninie z palisadą faszynową o łącznej różnicy wysokości 0,7 m z narzutami kamiennymi na skarpach).
D. Przebudowa istniejącej studni (rozbiórka istniejącej i budowa nowej) wraz z remontem wlotu (w tym również umocnienia dna i skarp narzutem kamiennym na geowłókninie).
E. Budowa zastawki ze zmiennym piętrzeniem (w formie palisady z drewnianej ścianki szczelnej) wstrzymującej odpływ wody z naturalnych niecek terenów leśnych.
Efekt ekologiczny w postaci maksymalnej możliwej do retencjonowania wody – 9549 m3
III. obiekt nr 07-05-02-03 – system retencyjny
· Lokalizacja administracyjna:
powiat olsztyński, gmina Dywity, obręb Dąbrówka Wlk.
Zakres wykonanych robót:
A. Przebudowa przepustu doprowadzającego wodę do rozlewisk (rozbiórka istniejącego i budowa nowego).
B. Remont rowów na łącznej długości 1051,7 m od przepustu do rozlewisk i pomiędzy nimi (odmulenie dna i skarp, umocnienie stopy skarpy faszyną, pasem darniny i obsiewem mieszanką traw).
C. Przygotowanie czaszy zbiornika (pogłębienie zbiornika, wyprofilowanie skarp i nadanie im różnych nachyleń, zmienna głębokość by utworzyć warunki dla zróżnicowanej flory i fauny).
D. Przebudowa przepustów doprowadzających wyremontowanymi rowami wodę do rozlewisk (rozbiórka istniejących i budowa nowych z piętrzeniami).
E. Pogłębienie dwóch istniejących rozlewisk (wykonanie na każdym 7 stawów o nieregularnym kształcie i zmiennej głębokość, wyprofilowanie skarp i nadanie im różnych nachyleń). Łączna powierzchnia stawów wynosi 4629 m2.
Efekt ekologiczny w postaci maksymalnej możliwej do retencjonowania wody – 48 588 m3
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Historia Nadleśnictwa
Historia Nadleśnictwa
Tereny położone w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Olsztyn stanowiły kiedyś obszary leśne o charakterze puszczy pierwotnej.
W czasach historycznych zamieszkałe były przez pruskie plemię Sasinów, którzy dość wcześnie ulegli kolonizacji prowadzonej przez Zakon Krzyżacki. W wyniku umów zakonu z papiestwem ziemie te przypadły Kościołowi, a władzę na tym terenie sprawowali biskupi warmińscy, których siedzibą był początkowo Frombork, a później Lidzbark Warmiński.
Miasto Olsztyn prawa miejskie uzyskało w 1353 roku, a prawo lokacyjne otrzymał Jan z Łajs. Dobra kościelne Warmii, w tym również Lasy, podzielone były na komornictwa (komturie) i zarządzane przez komorników (komturów). Przejściowo w komornictwie olsztyńskim władzę sprawował jako kanonik kapituły Warmińskiej Mikołaj Kopernik. Po pokoju toruńskim od 1466 roku cała Warmia wraz z komornictwem olsztyńskim jako Prusy Królewskie znalazły się pod berłem Korony Polskiej, gdzie była nieprzerwanie do pierwszego rozbioru Polski w 1772 roku.
W okresie rozbiorowym dobra kościelne zostały upaństwowione. Zdecydowana większość podolsztyńskich lasów stanowiła własność państwową, a lasy położone na północ i północny wschód od miasta należały do okolicznych majątków i gospodarstw.
W gospodarce leśnej stosowano przede wszystkim zręby zupełne ze sztucznym odnowieniem. W składzie gatunkowym drzewostanów występowała głownie sosna ze znacznym udziałem świerka oraz nielicznymi gatunkami drzew liściastych. Zdecydowana dominacja gatunków iglastych wynikała z zakładanych w odnowieniach monokultur.
W okresie powojennym lasy prywatne byłego obrębu Łyna upaństwowiono na mocy dekretu o reformie rolnej i włączono do nadleśnictw Kudypy i Wipsowo. Natomiast Lasy własności państwowej weszły w skład Nadleśnictwa Nowe Ramuki.
W 1960 roku opracowano plany definitywnego urządzenia lasu dla tych obszarów.
Na podstawie Zarządzenia Nr 5 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 26 marca 1990 roku oraz Zarządzenia Nr 16 Dyrektora Okręgowego zarządu Lasów Państwowych w Olsztynie z dnia 11 czerwca 1990 roku z dniem 1 czerwca 1990 roku powołano do życia jednostkę organizacyjną - Nadleśnictwo Olsztyn.
Terytorialny zasięg Nadleśnictwa powstał z wydzielenia obszarów z trzech sąsiednich nadleśnictw:
Kudypy - 2 leśnictwa (Dąbrówka, Barczewko)
Nowe Ramuki - 6 leśnictw (Zazdrość, Mazuchy, Mendryny, Koszno, Wygoda i Nowa Wieś)
Wipsowo - szkółka zadrzewieniowa w Łęgajnach.
Łączna powierzchnia Nadleśnictwa w momencie utworzenia wynosiła 11 102 ha.
W wyniku zmian organizacyjnych oraz przejęcia znacznych ilości gruntów porolnych do zalesienia ilość leśnictw ostatecznie wzrosła do 10-ciu:
Obręb Wadąg: Dąbrówka, Wadąg, Łęgajny
Obręb Purda: Wyrandy, Zazdrość, Mazuchy, Linok, Mendryny, Nowa Wieś, Kośno
W roku 2005 struktura organizacyjna Nadleśnictwa Olsztyn uległa niewielkim zmianom: zlikwidowano Leśnictwo Łęgajny oraz podział na obręby.
Na dzień 01.01.2008 r. powierzchnia Nadleśnictwa wynosiła 12 974 ha.
Na podstawie Zarządzenia nr 91 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 22 grudnia 2009 r w sprawie wprowadzenia zmian w powierzchni ogólnej i zasięgu terytorialnym Nadleśnictw Wipsowo i Olsztyn w RDLP w Olsztynie wyłączono z obrębu Purda Leśna w Nadleśnictwie Wipsowo 3002,55 ha gruntów i włączono je do obrębu leśnego Olsztyn w Nadleśnictwie Olsztyn. W wyniku tego zarządzenia powierzchnia ogólna zasięgu terytorialnego Nadleśnictwa Olsztyn wzrosła do 15 997,9662 ha. (przejęto dwa Leśnictwa Gaj i Graszk).
Z dniem 1 lutego 2010 roku na mocy Zarządzenia nr 4/2010 Nadleśniczego Nadleśnictwa Olsztyn likwidacji uległo Leśnictwo Linok oraz Zespół Plantacyjno Szkółkarsko Nasienny w Łęgajnach.