Wydawca treści Wydawca treści

Lasy regionu

Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.

Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.


Północna część zasięgu administracyjnego olsztyńskiej dyrekcji jest bardziej urozmaicona. Z powodu większej ilości opadów i żyźniejszych gleb, głównie pochodzenia polodowcowego, występują tu drzewostany liściaste i mieszane.
Część środkowa charakteryzuje się nieco słabszymi siedliskami, które powstały na terenach moren czołowych oraz z materiałów międzymorenowych. W tej części dominują siedliska borowe świeże. Jednak w pasie od Miłomłyna do Strzałowa znajdują się największe kompleksy leśne Lasów Taborskich, Puszczy Napiwodzko - Ramuckiej i Puszczy Piskiej ( w części administrowanej przez RDLP w Olsztynie ) oraz najbardziej urokliwe krajobrazowo tereny leśne przeplatane licznymi jeziorami.

Najbardziej na południe wysuniętą część RDLP Olsztyn charakteryzują siedliska i zbiorowiska roślinne typowe dla terenów będących niegdyś rozlewiskami wód polodowcowych. Fakt ten decyduje dziś o składzie gatunkowym drzewostanów, gdzie niepodzielnie panuje sosna oraz brzoza - gatunki najmniej wymagające co do żyzności gleby.



KLIMAT


Duże zróżnicowanie drzewostanów wynika również z tego, że na obszarze RDLP klimat kontynentalny ściera się z klimatem atlantyckim i dlatego też znajdziemy tutaj fragmenty drzewostanów typowych dla obszarów borealnych jak i drzewostany charakterystyczne dla terenu Pomorza.

Cechy klimatu na terenie RDLP w Olsztynie:


ilość opadów rocznych 500 mm - 634 mm

średnia temperatura 7,0 - 7,7 oC

okres wegetacji wynosi od 190 dni do 200 dni.





GLEBY I SIEDLISKA


Pod względem gatunku panującego w drzewostanach, lasy olsztyńskie można podzielić na trzy rejony. Największy z nich, obejmujący Kurpie oraz południowe części Warmii, Mazur, to rejon z drzewostanami sosnowymi. W części północnej przeważają dąb i świerk pospolity. W zachodniej części występuje buk. W ujęciu statystycznym gatunkiem dominującym w olsztyńskich lasach jest sosna. Pozostałe gatunki zajmują: Brz - 10%, Db, Kl, Wz, Js - 8%, Ol, Św - po 6%, Bk - 4%.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Czas grzybobrania – o czym należy pamiętać

Czas grzybobrania – o czym należy pamiętać

Wielu miłośników grzybobrania już ruszyło do lasu – dobra pogoda sprzyja zbiorom. 

Dlatego:

Przestrzegaj 10 zasad grzybiarza – zbieraj tylko te grzyby, które znasz i potrafisz rozpoznać z absolutną pewnością.

Korzystaj z bezpłatnych publikacji Lasów Państwowych, które pomogą Ci odróżnić grzyby jadalne od trujących (https://www.lasy.gov.pl/pl/informacje/publikacje/do-poczytania/bezpieczne-grzybobranie-1).

Parkuj wyłącznie w wyznaczonych miejscach postoju pojazdów, by chronić przyrodę i ułatwić poruszanie się służbom i innym odwiedzającym.

(lokalizację miejsc postoju pojazdów znajdziesz na mapie turystyczne Banku Danych o Lasach https://www.bdl.lasy.gov.pl/portal/mapy). Jeśli chcesz zobaczyć zdjęcia obiektów i zapozać się z ich opisem skorzystaj

ze strony http://www.czaswlas.pl .

Grzyby pojawiają się w ciepłe, wilgotne dni, gdy w ściółce rozwija się grzybnia. Owocniki rozmnażają się za pomocą zarodników. Po wykręceniu grzyba warto przykryć miejsce ściółką, by chronić grzybnię przed przesychaniem.

Grzyby tworzą symbiozę z korzeniami drzew, co zwiększa ich zdolność do pobierania wody i składników odżywczych oraz chroni przed suszą i mrozem.

Gdzie rosną popularne grzyby?

Borowik – w lasach liściastych, iglastych i mieszanych.

Kurki – przy sosnach, dębach i bukach.

Koźlarze – przy brzozach i osikach.

Maślaki – na słabszych glebach obok sosny i modrzewia.

Czubajka kania – na wapiennym podłożu, w brzezinach.

 

Czy wiesz, że:

  •  Nie wolno rozpoznawać trujących gatunków grzybów na podstawie ich gorzkiego smaku – gatunki śmiertelnie trujące mają przeważnie smak przyjemny, słodkawy.
  •  Nie należy zbierać grzybów zbyt młodych, ponieważ nie wszystkie cechy potrzebne do identyfikacji mogą być u nich wykształcone.
  • Nie powinno się umieszczać grzybów w torbach foliowych, gdzie na pewno się pokruszą i być może nabiorą (niektóre gatunki) szkodliwych dla naszego zdrowia właściwości.


Zapraszamy do lasów Nadleśnictwa – dbajmy o przyrodę i swoje bezpieczeństwo podczas grzybobrania!

 

fot. Maria Rothert-Proniewicz