Asset Publisher
OCHRONA LASU
Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Przeczytaj więcej o ochronie lasu
Lasy Nadleśnictwa Olsztyn, podobnie jak i innych nadleśnictw zamieszkiwane są nie tylko przez organizmy pożyteczne lub obojętne ale również (z punktu widzenia gospodarki człowieka) wyrządzające szkody. Najpowszechniej występującymi są szkodniki owadzie takie jak : brudnica mniszka, strzygonia choinówka, boreczniki odżywiające się aparatem asymilacyjnym drzew, następnie korniki, smoliki, przypłaszczek granatek żerujące w drewnie oraz szkodniki upraw i młodników uszkadzające sadzonki lub młode drzewka : szeliniak sosnowiec, zwójki.
Zadaniem Nadleśnictwa jest monitorowanie i utrzymywanie ich liczebności w granicach nie zagrażających trwałości lasu i nie powodujących istotnych szkód w drzewostanach (tj. gospodarczo znośnych). Służą temu pułapki wykładane na uprawach, drzewa pułapkowe oraz pułapki feromonowe umieszczane w miejscach wzmożonego występowania szkodników.
Pułapka feromonowa Theysona stosowana do odłowu korników
Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny - kokony boreczników i poczwarka zawisaka borowca
Walka ze szkodnikami owadzimi odbywa się również w sposób pośredni poprzez działania zmierzające do poprawy warunków bytowania ich naturalnych wrogów. Są to : ochrona mrowisk, tworzenie miejsc lęgowych i sprzyjających warunków bytowych dla ptaków – budowa remiz na najsłabszych siedliskach, wieszanie budek lęgowych oraz schronów dla nietoperzy wraz z corocznym ich czyszczeniem i konserwacją. Dodatkowo Nadleśnictwo Olsztyn corocznie rozwiesza w sezonie zimowymw lasach ok. 1000 kg pełnowartościowej karmy dla ptaków.
Nasze drzewostany szczycą się bogactwem zwierzyny, a prowadzenie Ośrodka Hodowli Zwierzyny obliguje nas do utrzymywania mateczników zamieszkiwanych przez zwierzynę łowną. W efekcie tego leżące w pobliżu ostoi uprawy i młodniki są narażone na uszkodzenia od zwierzyny płowej. Corocznie zabezpieczanych przed zgryzaniem i spałowaniem jest ok. 300 ha upraw i młodników. W miejscach największej koncentracji zwierzyny wokół upraw stawiane są grodzenia.
Rysakowanie - zabezpieczenie przed spałowaniem
Zabezpieczenie upraw wełną owczą
Grodzenie upraw
Osłonki mechaniczne chroniące przed zgryzaniem
Położenie Nadleśnictwa w bezpośrednim sąsiedztwie Olsztyna powoduje, że bardzo uciążliwym problemem jest wywóz odpadów i nieczystości do lasu. Co miesiąc usuwamy ok. 30 mp śmieci. W okresie letnim ilość ta jest dwukrotnie większa.
OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA
Zauważyłeś ogień ALARMUJ !!!
Straż pożarna: 998
Służby ratownicze: 112
Punkt Alarmowy Dyspozycyjny N-ctwa:
w godz. pracy: (89) 526 89 17
w dni wolne od pracy (89) 527 22 72
Nadleśnictwo Olsztyn zaliczone jest do II kategorii zagrożenia pożarowego. Teren Nadleśnictwa znajduje się w granicach operacyjnych Komendy Miejskiej Straży Pożarnej w Olsztynie i Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Szczytnie. W większości miejscowości w zasięgu działań N-ctwa znajdują się jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej, zaopatrzone w sprzęt gaśniczy. N-ctwo dysponuje samochodem z modułem gaśniczym, oraz sprzętem ppoż. w dwóch bazach ppoż.Teren Nadleśnictwa obserwowany jest w okresie zagrożenia z dostrzegalni ppoż.
Dostrzegalnia przeciwpożarowa
Asset Publisher
Akcja budowy zimowego schronienia dla płazów
Akcja budowy zimowego schronienia dla płazów
Akcja budowy zimowego schronienia dla płazów w Nadleśnictwie Olsztyn
Wspólnymi siłami pracowników Nadleśnictwa Olsztyn, Fundacji Nexus, Fundacji Warneland, Fundacji Polish Preppers, Stowarzyszenia Nasze Jakubowo, Studia Ruchome Obrazki oraz Klubu Sportowego Warmia Active powstało dziś w Leśnictwie Zazdrość hibernakulum dla płazów.
Co to jest to tajemnicze hibernakulum?
To nic innego jak zimowa kryjówka dla płazów, czyli zimowisko. Płazy to zwierzęta zmiennocieplne, które dostosowują temperaturę swego ciała do otoczenia. Dlatego w zimie przechodzą w stan odrętwienia, czyli hibernacji. Jako miejsca zimowania wykorzystują przede wszystkim naturalne zagłębienia, norki, wykroty, sterty gałęzi i przestrzenie między korzeniami drzew, które, osłonięte dodatkowo roślinnością i opadłymi liśćmi, zapewniają im ochronę.
Skąd pomysł na taką inicjatywę?
W ostatnich latach daje się wyraźnie zaobserwować spadek liczebności płazów. Przyczyn jest wiele, m.in. zmiany środowiska spowodowane przez człowieka, a zwłaszcza niszczenie i likwidacja zbiorników wodnych (które stanowią ich miejsca rozrodu), zanieczyszczenie wód oraz ruch samochodowy.
Bywa jednak i tak, że nawet wybrane przez płazy zimowisko, może się okazać dla nich śmiertelną pułapką. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy płazy nie mogą się wydostać z kryjówki, do której weszły jeszcze jesienią. Płazy wpadają czasem do obiektów odwodnieniowych — studzienek i kolektorów kanalizacyjnych, różnorodnych konstrukcji o stromych ścianach, w tym na przykład zbiorników wodnych o stromych lub nawet pionowych brzegach, niezabezpieczonych wykopów, umocnionych betonem rowów, osadników, studni czy basenów. Dlatego z inicjatywy Fundacji Nexus postanowiliśmy stworzyć płazom bezpieczne schronienia na zimowy czas.
Gdzie powstało hibernakulum?
Zimowisko zostało utworzone blisko zbiornika wodnego w Leśnictwie Zazdrość, żeby jak najbardziej ułatwić płazom dostęp do tego schronienia.
Jak zbudować hibernakulum?
Zasadniczą cześć zimowiska stanowi pryzma zbudowana z naturalnych materiałów posadowiona w niezbyt głębokim wykopie (lub w istniejącym naturalnym zagłębieniu). Poszczególne warstwy stanowią (od dołu): żwir, kamienie, pnie, konary i gałęzie, tkanina jutowa lub inna z naturalnego materiału, liście, drobne gałęzie, ziemia z wykopu i na koniec opcjonalnie warstwa roślinności.
Im większe hibernakulum, tym lepiej – w większym zimowisku będą panować stabilniejsze warunki. Ścianki powinny być łagodne, aby umożliwić płazom wejście i wyjście z kryjówki. Nie należy upychać poszczególnych elementów zbyt gęsto, płazy powinny mieć swobodny dostęp do zimowiska, szczególnie od strony zbiornika wodnego, ale przestrzenie w zimowisku nie powinny być większe niż ok. 10 cm średnicy, wtedy zimowisko nie ulegnie wychłodzeniu.
Przypomnijmy, że wszystkie gatunki herpetofauny, czyli płazów i gadów, są w Polsce pod ochroną!
