Asset Publisher Asset Publisher

OBSZARY NATURA 2000

Celem działania europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000 jest powstrzymanie wymierania zagrożonych roślin i zwierząt oraz ochrona różnorodności biologicznej na terenie Europy. Do wdrożenia sieci zobowiązane są wszystkie kraje Wspólnoty.

Sieć Natura 2000 tworzą dwa typy obszarów:

  • obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO), wyznaczone do ochrony populacji dziko występujących ptaków,
  • specjalne obszary ochrony siedlisk (SOO), chroniące siedliska przyrodnicze i gatunki roślin i  zwierząt.


Wyznaczone tereny Nadleśnictwa Olsztyn  należą do dwóch obiektów Natura 2000. Jeden chroni siedliska, drugi stanowi ostoję ptaków.
 
1.  PLH280052 – Ostoja Napiwodzko-Ramucka Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk
Obszar ten ( na terenie Nadleśnictwa Olsztyn) to ponad 1500 ha chronionych terenów, wśród których dominują lasy oraz wody i siedliska wilgotne (torfowiska, bagna), a wśród nich:

  • Torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą
  • Torfowiska przejściowe i trzęsawiska
  • Grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny
  • Bory i lasy bagienne
  • Łęgi olszowe, olszowo-jesionowe i jesionowe
  • Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z NYMPHEION
  • Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekspensywnie

 

2  PLB280007 – Puszcza Napiwodzko-Ramucka Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków.
Obszar na terenie Nadleśnictwa Olsztyn obejmuje ponad 6300 ha występują i chronione są na nim ptaki m.in.:
 

  • Bielik
  • Orlik
  • Rybołów
  • Żuraw
  • Dzięcioł czarny
  • Muchołówka mała

Asset Publisher Asset Publisher

Back

Akcja budowy zimowego schronienia dla płazów

Akcja budowy zimowego schronienia dla płazów

Akcja budowy zimowego schronienia dla płazów w Nadleśnictwie Olsztyn

 

Wspólnymi siłami pracowników Nadleśnictwa Olsztyn, Fundacji Nexus, Fundacji Warneland, Fundacji Polish Preppers, Stowarzyszenia Nasze Jakubowo, Studia Ruchome Obrazki oraz Klubu Sportowego Warmia Active powstało dziś w Leśnictwie Zazdrość hibernakulum dla płazów.

Co to jest to tajemnicze hibernakulum?

To nic innego jak zimowa kryjówka dla płazów, czyli zimowisko. Płazy to zwierzęta zmiennocieplne, które dostosowują temperaturę swego ciała do otoczenia. Dlatego w zimie przechodzą w stan odrętwienia, czyli hibernacji. Jako miejsca zimowania wykorzystują przede wszystkim naturalne zagłębienia, norki, wykroty, sterty gałęzi i przestrzenie między korzeniami drzew, które, osłonięte dodatkowo roślinnością i opadłymi liśćmi, zapewniają im ochronę.  

Skąd pomysł na taką inicjatywę?

W ostatnich latach daje się wyraźnie zaobserwować spadek liczebności płazów. Przyczyn jest wiele, m.in. zmiany środowiska spowodowane przez człowieka, a zwłaszcza niszczenie i likwidacja zbiorników wodnych (które stanowią ich miejsca rozrodu), zanieczyszczenie wód oraz ruch samochodowy.

Bywa jednak i tak, że nawet wybrane przez płazy zimowisko, może się okazać dla nich śmiertelną pułapką. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy płazy nie mogą się wydostać z kryjówki, do której weszły jeszcze jesienią. Płazy wpadają czasem do obiektów odwodnieniowych — studzienek i kolektorów kanalizacyjnych, różnorodnych konstrukcji o stromych ścianach, w tym na przykład zbiorników wodnych o stromych lub nawet pionowych brzegach, niezabezpieczonych wykopów, umocnionych betonem rowów, osadników, studni czy basenów. Dlatego z inicjatywy Fundacji Nexus postanowiliśmy stworzyć płazom bezpieczne schronienia na zimowy czas.

Gdzie powstało hibernakulum?

Zimowisko zostało utworzone blisko zbiornika wodnego w Leśnictwie Zazdrość, żeby jak najbardziej ułatwić płazom dostęp do tego schronienia.

Jak zbudować hibernakulum?

Zasadniczą cześć zimowiska stanowi pryzma zbudowana z naturalnych materiałów posadowiona w niezbyt głębokim wykopie (lub w istniejącym naturalnym zagłębieniu). Poszczególne warstwy stanowią (od dołu): żwir, kamienie, pnie, konary i gałęzie, tkanina jutowa lub inna z naturalnego materiału, liście, drobne gałęzie, ziemia z wykopu i na koniec opcjonalnie warstwa roślinności.

Im większe hibernakulum, tym lepiej – w większym zimowisku będą panować stabilniejsze warunki. Ścianki powinny być łagodne, aby umożliwić płazom wejście i wyjście z kryjówki. Nie należy upychać poszczególnych elementów zbyt gęsto, płazy powinny mieć swobodny dostęp do zimowiska, szczególnie od strony zbiornika wodnego, ale przestrzenie w zimowisku nie powinny być większe niż ok. 10 cm średnicy, wtedy zimowisko nie ulegnie wychłodzeniu.

 

Przypomnijmy, że wszystkie gatunki herpetofauny, czyli płazów i gadów, są w Polsce pod ochroną!